سلام برادر عزیز

بخش نخست پاسخ :

تمام دی الکتریک هایی که استفاده میشن(مث سرامیک ، میکا و ...) ، یه سری ویژگی ها دارن که بسته به کاربرد استفاده میشن :

1) ثابت دی الکتریک : هرچی بیشتر باشه میتونیم ظرفیت بیشتری داشته باشیم تو حجم کم. مث خازن های الکترولیت که دی الکتریکشون بیشترین ثابت دی الکتریک رو تو بحث خازنای معمولی داره. اگه خازن با ظرفیت بالا نیاز نباشه ازش استفاده نمیکنیم

2)ماگزیمم ولتاژ معکوس/ ماگزیمم ولتاژ در شبکه دی الکتریک / ماگزیمم شوک ولتاژ: مشخصه ازش. ولتاژ قابل تحمل. اگر بخوایم برفرض تو ولتاژهای چندهزار ولت استفاده کنیم یا ولتاژهای چند ولت، دی الکتریک های متفاوتی استفاده میکنیم.

3) تحمل گرما ! : دی الکتریک های مختلف تحمل گرمای متفاوتی دارن برای کاربردهای متفاوت.


پس تنها ملاک ها برای انتخاب اینا هستن. مثلا طراح مدار شما میدونسته که اون قسمت


نکته : فرکانس : فرکانس برای خازن به ظرفیتش فقط ربط داره و تا "حدود کمتری" به جنس دی الکتریک (برعکس نیمه هادی ها که فرکانس به ساختارشون خیلی بستگی داره). پس فرکانس کاری خازن ، ملاکی برای انتخب جنس دی الکتریکش نیست. ( به نکته ی 2 توجه کنید)

راکتانس (مقاومت خازن در مقابل جریان متناوب) هم به ظرفیت بستگی داره و نه به دی الکتریکش.

نکته 2 : در تمام صحبت ها همیشه استثنا وجود داره. برای مورد ما میشه مدارهای با فرکانس خیلی بالا و اینجور چیزا. پس در حرف منم استثنا قطعا هست. ولی در الکترونیک عادی/تجاری ای که ما کار میکنیم بحث درسته.